mrok

Moje oczy zrobily sie czarne moja mroczna dusza stala sie bardziej mroczna zlosc byla wieksza.Jestem taka gdy slysze te slowa:kocham i przepraszam.Mam wstret juz do nich bo za duzo razy je slyszalam codziennie po kilka razy.Ja rozumiem ze to wazne slowa lecz warto je mowic w odpowiedniej chwili.Dla mnie te slowa sa gowno warte wystarczy podetrzec sobie nimi tylek i spuscic w kiblu.Po prostu co za duzo to nie zdrowo.Lecz dzisiaj przez chwile na mojej twarzy byl usmiech.Gdy wyjazalam przez okno i zobaczylam deszcz no a pozniej burza-lecz niestety nie trwalo to dlugo.Coz przynajmniej mam w polowie szczescie=]

Jak cudownie bylo gdy widzialam w lesie podczas burzy silny wiatr i ulewe.Slyszalam placz drzew i widzialam jak wiatr glaskal je i ukladal do snu.Pioruny dawaly o sobie znac w kazdej chwili.Bylo pieknie ponuro a teraz goraca i czlowiek nie wie co robic.A tak jak jest szaro za oknem to mysli sobie o sesie swego istnienia.Marzy o czyms pieknym o czyms nieznanym.Tak naprawde to my ludzie jestesmy wielka zagadka przeciez nic tak naprawde nie wiemy.Coz koniec tego myslenia.Dlaczego juz cie nie ma piekna pogodo wroc na chwile.Jak siedze w pokoju gdzie widze te cztery czarne sciany jest mi dobrze lecz jednak czegos brakuje-ciebie